کد مطلب:80314 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:209
عمر بن خطاب او را سرپرست بعضی از كارهای بصره نمود و پس از جریان عثمان جزو طرفداران علی علیه السلام بود و علی علیه السلام نیز او را فرماندار ناحیه فارس قرار داد، زیاد تا بعد از شهادت علی علیه السلام و صلح امام حسن علیه السلام جزو طرفداران امام بود و پس از صلح امام حسن علیه السلام به معاویه ملحق گردید و معاویه او را برادر پدری خود خواند. علت اینكه معاویه او را برادر خود خواند این بود كه زیاد در زمان زمامداری عمر بن خطاب به مدینه آمد تا بعضی از پیروزیها را بشارت بدهد، عمر به او دستور داد كه برای مردم سخنرانی كند او سخنرانی خوبی كرد، عمرو عاص گفت: اگر این جوان از خاندان قریش بود عرب را با عصایش به هر كجا كه می خواست می برد. ابوسفیان گفت: به خدا سوگند من آن كسی را كه نطفه او را در رحم مادرش قرار داد، می شناسم، علی علیه السلام پرسید: آن شخص كیست؟ ابوسفیان پاسخ داد من، علی علیه السلام فرمود: آرام باش اگر عمر بفهمد به زودی تو را تنبیه خواهد كرد. [صفحه 194] پس از آنكه زیاد از طرف امام فرماندار ناحیه فارس شد معاویه نامه ای به او نوشت و این جهت را یادآور شد و او را تهدید نمود كه كه اگر اطاعتش نكند چنین و چنان خواهد كرد زیاد نامه را برای امیرالمومنین فرستاد و خود در بین مردم سخنرانی كرد و گفت این شگفت آور است، فرزند كسی كه جگر شهداء را خورده، مرا تهدید می كند، با اینكه پسر عموی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در بین مهاجر و انصار است و مهاجر و انصار اطراف او هستند. امام پس از آگاه شدن از نامه معاویه به زیاد همین نامه را نوشت و سرانجام پس از شهادت امام علیه السلام زیاد به معاویه ملحق گردید.[1]. [صفحه 195]
زیاد ابن ابیه مادرش «سمیه» كنیز حارث ابن كلده است، زیاد در سال اول هجرت بنا به نقل مشهور متولد شده و او روایتی از پیامبر اكرم نقل نكرده است و از سیاستمداران و خطبای فصیح عرب به شمار می آید.
صفحه 194، 195.